Olay şöyle gelişti. Biz rapor üzerinde çalışırken müşterim ile, birden kapı açıldı ve diğer çalışma arkadaşlarım (!) geldiler. Seri bir şekilde eşyaları ofisin muhtelif yerlerine bırakan ve bilgisayarlarınıda daha seri bir şekilde kasaya yerleştiren arkadaşlarım (!!), süper seri bir şekilde ofisten çıktılar. Bu arada ben şu şekilde düşünmeden edemedim "Acaba yangın falan mı çıktı apartmanda?". Olsa olsa bir tatbikat olmalıydı. Galiba arkadaşlar (!!!) tatbikat olayını çok ciddiye almış olacaklar ki, bırakın "Yardıma ihtiyacın var mı?" diye soran birisini bulmayı, kimileri "İyi akşamlar." veya "Görüşmek üzere." gibi basit iki kelimeyi bile söylemekten aciz bir şekilde ofisin dışını boyladılar.
Tatbikat olduğunu düşündüğüm bu olayın ardından İstanbul İtfaiye Daire Başkanlığı'na bir yazı gönderdim. Dedim ki,
"Şirketimiz çalışanları her türlü doğal veya doğal olmayan afet karşısında gayet duyarlı ve sorumlu davranaraktan dün itibariyle gerçekleşen tatbikatınız sırasında bütün eşyalarını ofise koyup selam dahi vermeden çıkmayı tam tamına 0.3 milisaniyede gerçekleştirerek, tüm insanlığa örnek olacak bir performans sergilemişlerdir. Böyle bir sosyal sorumluluk ve vefakarlık asla göz ardı edilmeyerek, söz konusu performansın sahibi olan şirket çalışanlarımızın her birisinin ayrı ayrı "Purple Heart" madalyası ile ödüllendirilmeleri gerektiği görüşündeyim." Buyrun size birde "Purple Heart" resmi.
Türk milletinin ihtiyacı olan insanlar işte. Bu tarz kahramanlar. Toplumu kullanmaktan çok eğitecek, yön verecek, yontacak ve en çok aldıkları madalyaya uygun sevmeyi öğretecek bu kahramanlar için söylediklerimiz çok mu?
0 yorum:
Yorum Gönder