Anne! Bakkalda bir hayvan dolaşıyordu!

Evet dostlar. Sanırım o hayvan benim.

İsim: Güneş
Cinsiyet: Dişi
Yaş: 4-5
Görünüş: Tombul, saçları güzel taranmış gencecik bir bebecik.

Dün akşam Güneş bebeği gördüğümde uyumuş uyanmış ve saçımı başımı düzeltmemiş birşekilde markete sigara almaya gitmiştim. Annesi ile birlikte masum bir şekilde alışverisini yapan bebek birden karşısında beni gördü ve doğal olarak korkup annesinin arkasına saklandı. Alışveriş bittiğinde annesi ve Güneş bebek evlerine doğru yola koyuldular. Bende arkalarından izlerken o müthiş tepki geldi; "Anne! Bakkalda bir hayvan dolaşıyordu!".

Güneş bebek beni mi kastediyordu yoksa gerçekten bakkalda bir hayvan mı dolaşıyordu? Döndüm bakkala şöyle dedim; "Kız benden bahsediyor sanırım. Bakkalda bir hayvan dolaşıyormuş." Bakkal hafif bir gülümsedi. Ama sinsi bir Mumbly gülümsemesiydi. İşte o vakit bakkalda dolaşan ve bana görede hayvan olan bir varlık olduğunu anladım. Artık o bakkala gitmeyeceğim mesela. Emin Abi var bir üst sokakta tüm alışverisi ondan yapacağım valla. Üstelik kırmızı tuborg satıyor Emin Abi, hemde buz gibi. Oğlu var mesela, İbrahim. Ben "İboş!" diyorum oda bana "Kral". Neyse oraya başka bir yazımda gireceğim.

Hikayeden çıkaracağımız ders şu olmalı, bazen 5 yaşındaki çocuklar çok kırıcı olabiliyorlar.