kilo vermeye karar verdiğim gün bugündür...

"12 rounds" isimli filmi izledim bu gece. 2009 yapımı. die hard özentisi bir film. aksiyon olarak başarısız. oyunculuk desen o da vasatı geçemiyor. john cena isimli 763 kez dünya body building şampiyonu olmuş kütük herif oynuyor başrolde. kısa özet şu; fbi irlandalı piskopat bir adamı kovalıyor. terörist mi desem mafya mı desem belli değil. neyse bizim dedektif fisher(burdan sonra fish olarak anılacak) kendi halinde bir polis memurudur. çirkin bir köpeği, güzel bir kız arkadaşı var. birgün evden çıkıyor ve irlandalının fbi tarafından sıkıştırılıp son anda kurtulduğu bir kovalamacaya giriyor. irlandalı'nın kız arkadaşıda süper. beraber kaçarlarken fish bunları koşarak takip ediyor ve çıplak ellerini kullanarak bir yatı yolun ortasına itiyor. böylece arabay takla atıyor ve irlandalı ile kız arkadaşı araçtan iniyorlar. fish silahını çekiyor ve "eller yukarı! sakın kımıldamayın. sana olduğun yerde dur dedim lanet olası!" diyor irlandalıya. klişeleşmiş bir amerikan polis repliği.irlandalı ise psikopat ya, kız arkadaşına diyor ki; "kaç!". kız koşmaya başlayınca yoldan geçen bir kamyonet kıza çarpıyor ve öldürüyor. irlandalı ise bunun için bizim fisher'ı suçluyor. bir yıl hapis yattıktan sonra kaçıyor hapisten ve fisher'ın peşine düşüyor. önce arabası ile evini bombalıyor. bu arada phil isimli su tesisatçısı ev bombalandığı sırada ne yazık ki yaşamını yitiriyor. fisher'ın kız arkadaşıda feribotda kaçırılmasın mı irlandalı tarafından! al sana bir numaralı hikaye.

şimdi tabi kilo ile ne alaka! filmin ilerleyen bölümlerinde irlandalı ile kızın kaldığı otelin güvenlik görevlisi boy gösteriyor. adam bizim fisher boylarında ama tahminen bir 200 kilo var. ben daha kaslı, çevik ve atılgan ve her halükarda ellerimin, burnumun ve yüzümün kusursuzluğu ile fark atan bir şişman olmama rağmen bu güvenlik görevlisinin yerinde düşündüm kendimi. onun hikayeside şöyle, irlandalı otelin servis asansörüne bomba koymuş ama tellerine. bomba patlayınca asansör düşecek yani.fisher'a bir seçenek sunuluyor; ya kendin ya da masum bir insan, seç bakalım kim yaşayacak! fisher'ın kaslar dinamit. tak diye çıkıyor asansörün üstüne. bizim görevliyi çekecek yukarı ama çok zor. güç bela çıkarıyor asansörün üstüne adamı. oradan fisher asansör boşluğunda ki pencerenin demir parmaklıklarına atlıyor hemen. adamıda çekecek ama bu sefer kilo durumlar izin vermiyor. eee fisher'da insan sonuçta çekemiyor adamı ikinci kez. bizim güvenlikçi 16 itfaiyecinin evden çıkarabileceği türden birisi olduğu için yapamıyor kahraman dedektif. bomba patlıyor ve bizim görevli asansörle birlikte yere çakılıyor.

şimdi ben bu kadar şişman değilim! vurduğumu deviriyorum çok şükür. hareket desen oda var. kıyafet desen bulabiliyoruz genelde üstümüze geçirecek birşeyler. kızlar desen oda yeter sayılır. ama düşecek olan bir asansörden bu şekilde kurtulmak dersen "orda bi dakka dur!" derim ben sana. işte ben bunuda yapmak istiyorum. bende amerikan filmlerinde her zaman gördüğümüz bir hitman'de agent 47'ın asansörün üstüne çıkıp 5 polisi öldürmesi olsun, bir starwars'da anakin skywalker'ın komuta gemisinin asansör boşluğuna zıplaması olsun bu şekilde asansör boşluğuna çıkıp yere çakılacak olan asansörden kendimi kurtarabilmek istiyorum artık yada ne bileyim leon'da kean reno kapının üzerindeki demir borudan ters sarkıp polisleri delik deşik ediyordu bunları yapabileceğimi bilmek istiyorum. işte bu yüzden kilo vermeye karar verdim. tek sebebi asansör olayıdır. burdan beyan ederim ve gereğini bilgilerinize arz ederim.

oturan göbek

ufo müzesinin maskotuna kafa atmak

"ulan buda yapılır mı?" demeyin. hayvandım o zaman. bilmezdim ne yaptığımı. hava sıcaktı. su içiyordum, taklidimi yaptı. şişeyi indirmemle birlikte otonom sinir sistemim saldı maskotun üstüne kafayı. ders kitaplarına girecek cinsten bir kafaydı. yürüdüm. uzaklara dalarak. hiç istifimi bozmadan. teğmen ismi lazım değil, hiç konusunu bile açmadı, sinirlenmiş olduğumu anlamıştı sanırım. sonrasında nevizade ve birkaç bira. ondan sonra görmedim maskotu.

19.06.2009 ve ben...

2 yıldır izin kullanmadan cırcır böceği ile karıncada ki karınca misali cır cır çalışıyorum. heveslendim birden. dedim "acep bana 2 hafta izin arka arkaya kullandırır mı düşmanlarım?". ama adı üstende "düşman"! kullandırır mı hiç?

yaz geldi. kızlar yavaş yavaş soyunmaya başladılar. her tarafta dekolteler, diz üzerinde etekler. kimileri der ki; "bahar yazın habercisidir. tatilin habercisidir." yalan. tamamen yalan arkadaşım. tatilin habercisi yavaş yavaş soyunmaya başlayan kızlardır. onlar soyunmaya başladıkları vakit gireceksin nete bakacaksın uçak biletlerine.

sabah gelirken dolmuşta benimle konuşma alçak gönüllüğünü gösteren o muhteşem güzellik, teşekkür ederim. saat 11.06 ve şu ana kadar gün içerisinde meydana gelen tek güzellik sendin. seviyorum galiba!

az önce ofisin ışıklarını tamire gelen elektrikçi abi, ağzına sıçayım. yeşil donun modası geçti adamım, artık askerde bile giydirmiyorlar. daha ucuzza daha kaliteli ve ayşe teyze beyazlığında donlar satılıyor. slip giyeceksen onlardan giy bari.

şu anda outlook'un sesi geldi. mersin'deki çirkin müşterimden mail geldi. kadınlar belirli bir yaştan sonra mı bu hale geliyorlar, yoksa benim yaşıtım olan diğer bazı kadınlarda da görebildiğim bu çirkinlik kadın genine sahip olmanın getirdiği bir sonuç mu? darwin çık ortaya hayvan herif! cevap ver bana. zamanında atıp tutmuşsun kimse yokken ortada, gel şimdi ki sorularımızı cevapla. hayvanoğlu hayvan.

ofise erkek çalışan alınsın istiyorum. beni anlayacak, yeri geldimi en hayvan erkek muhabbetini edebileceğim, denetimlerde müşterilere beraber yazılabileceğimiz, trafikte kavga çıkma olasılığında "aman nolur dayak yeriz!" demeyecek, iş çıkışı iki bira içebileceğim faka beni öpmeye çalışmayacak olan straight bir herif istiyorum ofiste artık. isterse pis kıronun, hayvanın teki olsun ama istiyorum. terde kokabilir. bir erkeği bu kadar isteyeceğim aklımın ucuna gelmezdi. üstelik kim olursa olsun mantığındayım! aman tanrım, sanırım amerikan filmlerindeki klişeleşmiş " 5 dolarlık fahişe" lafı benim için yaratılmış. bu kadar ucuzmuşum meğer!

şimdi düşündümde bu kadar kadının arasında çalışsa buraya gelen her erkek gay olurdu sanırım. ben nasıl özümü korudum hayret! tanrı bizi zencilerden korusun, adamım!

tam tasdik

ben müşteriyi inceliyorum, müşterimi beni inceliyor, kim kimi tasdik ediyor anlamadım bu sene.

kadın müşteri ile çalışmak gerçekten zor. her ne kadar kadın ruhunu en ince detayına kadar analiz etmiş olsamda(!), bazı kadınları anlamak çok zor. ama asıl zor olan sabretmek! lakin "%99 neyin oranı?" diye sorsalar bana vereceğim tek cevap, "kuş beyinli kadın müşterilerin oranı!" olurdu. o "olur"un sonunda ki "du" ekini atıp daha sade ve geniş zamanlı bir cümle oluşturmamak ise elde değil. ama yine de tasdik konusu ben oldum bu sene. sabrımı tasdik ettiler sanırım.

kadınlarla çalışmak dahada zor bir durum. alın size sebepler;

1- ortalama bir kadın bünyesinin bir erkek bünyesinden 6 kat daha fazla ürik asit ürettiğini tespit ettim. aksini iddia eden varsa gelsin bizim ofise. ofis tuvaletinin önüne koysam tabureyi, çeksem önüme kolonya ile 8. kalite peçeteyi, yemin ederim bırakırım mesleği. köşe olurum köşe. sanırım M3'e ulaşmanın en kısa ve net yolu bu olacak. ofiste "director of bokhtan ishler" pozisyonunda boşluk vardı zaten o görevi de üstlenmiş olurum. zaten herkes sorumluluğu atacak birisini arıyor, eee parasıda iyi. ben bu sorumluluğa talibim. "ı want you!"


















2- bir kere konuşmaya başladılarmı hiç susmuyorlar. şaka yapılır geçilir. biz böyle gördük büyüklerimizden. ama yok. ben hayvan herifin teki olarak, avon kataloğundaki bütün ürünleri neredeyse ezbere bilen bir metroseksüel haline döndüm. ya pealing kremi istedim ben. neler oluyor bana böyle? zencilikten kurtulmak için çabalayan michael jackson gibiyim bazen.

3- çok çabuk acıkıyorlar. ama yemek yemiyorlar. çünkü bikini giymeleri gerekli. ama yaz gelene kadar sizin beyniniz çoktan bikiniyi giymiş oluyor. çünkü kendini acıkmış olsa dahi yememeye odaklamış bir kadını, ne yazık ki etkisiz hale getirip susturabilecek bir icat bulunamadı henüz. emmet brown bu konuda sana güveniyorum. gelecek gerçekten sana bağlı. artık günde 3.736 kez "acıktım!" kelimesini küçük emrah tarzıdan duymaya hiç niyetim yok.

yazacam daha yazacam da uykusuzluktan saçımdan aşağısını hissetmiyorum. o yüzden bu işi bitirmenin vakti geldi de gçeiyor bile. durum bu işte.

evet...

geldim işte bende. çok merak ediyordum böyle kafaya göre yazmak nasıl birşey diye. sözlüğ'e girdik iki noktayı yanlış kullandık diye yapıştırdılar "çaylak" damgasını. yemişim sözlüğünü. üç beş dallama durmadan siyaset tartışıyorlar. yok efendim o şöyleymiş, şuna inananı allah bilmem ne yapsın? allah'a inanan zaten dışlanıyor ortamdan. ilginç enteresan bir ortam valla. bana pek gelmez!

blog daha rahatmış sanki. buradan istediğime istediğim lafı geydiririm rahat rahat. hoş normal koşullarda laf geydirirken pek çekindiğim söylenemez ama burası daha garanti. sonuçta yazıya döküyorsun. elinde yazılı belge resmen.

işin özü şudur; artık günlük hayatta gördüğüm her türlü gereksiz olayı buraya yazacağım. bakalım bakalım rahatlayacak mıyım?

şimdiden söyleyeyim buraya yazmamın tek amacı kendim rahatlatmak olduğu için kimin ne düşündüğü umurumda olmayacak. "vay anam benim için şöyle demişsin!" gibi çıkışlar yapanlar umurumda olmayacaklar. bunu demeyenlerde umurumda olmayacak.

giriş için bu kadar yeter gibi.